Met t.o.v. vorige week een 50% hogere opkomst ging vanmorgen een totaal ander gezelschap van start. Zo was daar, terug van weggeweest, Wim. Nog wel met een indrukwekkend verband om zijn knie, verkouden ook, dus voorzichtig aan. Aart ( v.d.B ) en Wiebe completeerden het gezelschap. Aart had consignes van thuis en moest zich om uiterlijk 12.30 uur aldaar melden. Dat gegeven beperkte de keus van de rit die werd vastgesteld op het trainingsrondje in originele vorm. Dus niets andersom of korter. Gewoon 70 km. fietsen met alles erin, erop en eraan en de mogelijkheid om Aart tot in Eerbeek te vergezellen, zodat iedereen zo ongeveer op hetzelfde moment thuis zou arriveren. Met Wim in het wiel ging het via Ellecom en De Steeg in Rheden omhoog de Snippendaalseweg op. Aart gaf gas, Wim, verstandig vandaag, beheerste zich en Wiebe kon kort achter Aart aansluiting vinden. Via de Emmapyramide en het weggetje achter het kasteel kwam het Rozendaalseveld in zicht waar Aart (ook al verkoudheidklachten) met “ pap in de benen; al gevoeld op de Emmapyramide “ de kop even liet voor wat het was. Maar ja, afzien is deel van het wielrennen en dus ging het kop over kop langs het vliegveld richting Hoenderlo waar de twee heuveltjes onderweg het de renners altijd lastig maken. Onderweg was het gaan regenen en dus arriveerden we niet geheel droog en brandschoon op ons koffieadres. Vandaar dat de koffie en de daarbij geserveerde lekkernijen aan de bar werden genuttigd. Een wat oudere dame bezorgde het gebak waarbij Wiebe de opmerking plaatste dat dat er goed uitzag. Zelfkennis deed haar de uitspraak ontlokken dat waarschijnlijk het gebak werd bedoeld. Nee, dan de jongere uitgave van de bediening, met 53 kg. een charmante verschijning, die bijna zwichtte voor het aanbod die rijke, zij het wat oudere man die de koffie betaalde, aan de haak te slaan. Maar ja, het devies is samen uit, samen thuis, dus dat feest ging niet door. Na de koffie het bekende valse plat richting Woeste Hoeve, de weg langs de A 50 en het fietspad richting Eerbeek en daar kraakte het zo nu en dan flink. Maar tegen twaalf uur kwamen we toch in Eerbeek aan zodat Aart op tijd thuis was en ook Willem en Wiebe rond het middaguur thuis arriveerden. We kijken terug op een mooi tochtje. Tot volgende week.

Op een van de mooiste nazomerdagen verzamelden zich op de vd Waalslaan zegge en schrijve 2 fietsers! Arre en ik zei de gek waren na wat langer gewacht te hebben onderweg voor een ‘omgekeerd’ rondje Vorden. We hadden de gelegenheid om eens goed bij ten praten. Met een tempo van net iets boven de dertig km/h ging het zonder veel zweet naar Vorden, waar op het terras konden genieten van koffie en appeltaart. Uit onze gesprekken komt het voorstel aan onze webmaster om een verzamelplek te maken voor alle voorstellen voor activiteiten voor volgend jaar zodat iedereen voor 31-10 alle vorstellen heeft gezien en kunnen overdenken en bespreken. Dan is het natuurlijk wel van belang, dat we onze wensen en verlangens resp. plannen aan Wim kenbaar maken. Als jullie dat een goed plan vinden laat dit dan aan Wim weten. COMMENTAAR WEBMASTER: UITSTEKEND IDEE! IS AL UITGEVOERD! ZIE HIERVOOR DE AGENDA OP DEZE WEBSITE (GROENE KNOP ‘AGENDA’ LINKS OP DEZE PAGINA). ELK EVENEMENT KAN ZO TOEGEVOEGD WORDEN EN WORDT AUTOMATISCH OP DATUM GESORTEERD. Na een kleine 3 uur waren wij niet vermoeid maar wel ontspannen terug. Gem.snelheid en maximum waren vandaag niet van belang. Zo kan het dus ook. Groeten, Roel.

Vorige week zondag was het na een maand gedwongen (sport-)rust mijn knieblessure zodanig verbeterd, dat ik weer eens op de fiets wilde om te zien of de blessure weer op volle sterkte zou terugkeren, of dat het herstel zich zou doorzetten. De proef werd uitgevoerd op een nieuw model Spartamet: de Ion een electrisch ondersteunde fiets. Dit is een fiets, die met een electromotortje (met accuvoeding) gaat meetrappen als jij ook trapt. Van zichzelf komt hij geen meter vooruit. Door het meetrappen neemt het motortje een stuk van de belasting van de benen af: dus ook ideaal voor mijn probleem. Ik heb toen bijna twee uur gefietst met een gemiddelde van om en nabij de twintig. Het ingezette herstel heeft zich voortgezet en hoewel het langzaam gaat, geeft het voldoende vertrouwen, dat ingrijpende maatregelen als operaties etc niet nodig zijn. Vanmorgen had ik besloten om mezelf nog niet direct voor de leeuwen (lees: club BELLO) te gooien, maar eerst nog een keer in mijn eentje te fietsen, maar dan op de racefiets en zonder hulpmotor. Tussen 10:00 en 12:00 heb ik met een gemiddelde van 29,3 circa 55 km afgelegd. Ziedaar de conditie is wel een stuk minder, maar nog niet helemaal weg. Langs het kanaal naar Apeldoorn. Voorbij het centrum het kanaal overgestoken en richting ‘de Naald’. Vervolgens verder de rondweg om Apeldoorn gevolgd en afgeslagen richting Beekbergen, om vervolgens via Loenen, Eerbeek en Laag Soeren weer in Dieren aan te komen. Tot nog toe (bijna 18:00 uur) nog weinig last van de knie (wel van m’n kont: wat is zo’n racezadel hard!). Als het goed blijft gaan wil ik proberen er volgende week weer bij te zijn. PS: Hoe gaat het met de rest van de club?

Meeuwis, Bouke en Rocus, Waar blijft nou jullie enthousiaste verslag over de Maralp-tour? Jullie hebben vast ook prachtige foto’s van dit evenement. Oproep aan alle leden: Ik mis nog foto’s van Bert en RuudV in wielerkleding. Wie mailt of leent mij een foto van deze heren?

Roel heeft een nieuw crankstel. Arre smeert bij Wiebe nog gauw even zijn ketting. Dus technische problemen zijn vandaag niet te verwachten.Wel is er een andere hindernis. Tijd. Arre wil om half twaalf,uiterlijk twaalf uur,graag weer thuis zijn. Overleg over de te nemen route met dit resultaat leidt tot consensus: een omgekeerd trainingsrondje. Pieter knikt instemmend. Wiebe is ook akkoord. Ziehier de acteurs van deze zondagmorgenrit. Maar nog in Dieren gaat het technisch toch mis. Pieter heeft malheur. Een lekke band. Even wordt overwogen om bij Wiebe een nieuwe band te halen hoewel Pieter zelf een thuisbrengertje in de tas heeft. Maar dan wordt een akelig klein doorntje gevonden dat door Arre met medische bekwaamheid wordt verwijderd. We kunnen verder. Koersend naar Laag Soeren, Eerbeek, Loenen en vandaar naar de Woeste Hoeve is er van een omgekeerd trainingsrondje niet al te veel sprake meer. En dus wordt het verzoek van Pieter, om het fietspad door De Krim naar Hoenderlo te nemen, vlot ingewilligd en zitten we daar in no time aan de koffie met notentaart. Het terras delen we met nog twee groepjes wielrenners. Er is nauwelijks 25 km. gefietst en dus tijd zat. We zakken eens lekker onderuit voor een “”goed gesprek “. Vrouwen en auto’s zal je denken. Maar nee hoor. Deze keer gaat het over verkoopconstructies gebaseerd op vergeetachtigheid, faillissementen van ondoorzichtige vennootschappen, aanrijdingen en verzekeringen, onroerend goed en belastingen en hoe anderen daar soms frauduleus en wij als oppassende burgers mee omgaan. Na het afrekenen, waarbij weer de nodige wisseltrucs worden uitgehaald (die van Arre is wel heel opzichtig; hij heeft gewoon geen geld bij zich), gaan we naar onze karretjes en zien we buiten prachtige fietsen staan van onze terrasgenoten. Pieter en Arre overwegen even om een “ruil” te doen maar ja, als oppassende burgers gaan ze daar natuurlijk niet toe over. Wel werpt dat weer de vraag op wanneer die heren zich nu eens in het nieuw gaan steken. Wel,dat gaat binnenkort gebeuren. Pieter rijdt zelfs op sleetse banden rond want die nieuwe fiets komt er ??n dezer dagen aan. En dat wordt hoog tijd, want we hebben de deur van het restaurant nog niet achter ons dichtgetrokken of hij heeft w??r een lekke band. Nadat hij is gedepanneerd zetten we koers richting Schaarsbergen achter een wielerclub aan die alleen bestaat uit vrouwen. Op vol vermogen er langs natuurlijk maar bij het azc komt Pieter hier en daar lucht tekort en dat gaan we vlot herstellen. De fietsende dames passeren ons wederom en dat zetten we met Roel op kop dan voor de tweede keer recht. Via de brandtoren en de Posbank komen we weer in het zicht van onze huisadressen waar Arre tijdig arriveert en de anderen via de Carolinahoeve, met net vijftig kilometer op de tellers, zo rond twaalf uur op aan koersen. Conclusie: mooi fietsweer, een slap ritje, interessante gesprekken, lekkere koffie, pech onderweg en nieuwe fietsen in het vooruitzicht. Zondagmorgen? Bello time! Tot volgende week.