Beste Clubgenoten, Zoals Aart al stelde zijn een aantal mensen erg individueel bezig. Dit is eigenlijk ook een van de aantrekkelijke kanten van het wielervak; je kunt het ook alleen doen! Omdat ik de laatste 4 weken wat gesukkeld heb met mijn fysiek, had ik nog niet de gelegenheid gehad een langere tocht te rijden. Afgelopen vrijdag en zaterdag een kleinere tocht gereden van ongeveer 35 km. Zondag met onze zoon Rein 45 km. Gelukkig was de vader nog sterker dan de zoon! Vandaag had ik me voorgenomen meer dan 100 km en als het mogelijk was 150 km te rijden. Route:Eerbeek-Loenen-Hoenderlo-Otterlo-Wekerom-Barneveld-Lunteren-Ede-Bennekom-Rhenen-Opheusden-Heteren-Oosterbeek-Arnhem-Terlet. De bedoeling was nu over Beekbergen naar het kanaal te rijden en zo weer naar huis. Na wat op temperatuur te zijn gekomen heb ik direct het tempo redelijk hoog gehouden(30-32 km/h). Tussen Hoenderlo en Otterlo werd ik door 2 wielrenners ingehaald en na enige aarzeling sloot ik toch maar aan(tempo 34-35 km/h). Bij de afslag naar Wekerom moest ik helaas afscheid nemen van hen. Dus alleen door naar Wekerom-Barneveld; het zou mooi weer zijn, maar ik had het koud ondanks 3 lagen. De wind viel me ook tegen en nu moest ik het weer alleen doen op mijn eigen tempo. Het werd ook een training van de geest(geduld, doorzetten, gedachten verzetten, over iets anders nadenken,fantaseren,rekensommetjes maken); zo gaat de tijd voorbij terwijl de benen blijven draaien. In Rhenen beklom ik de Grebbeberg via de ‘achterkant’ door het bos, zoals ik al eens eerder met Wiebe en Frans de Maat had gedaan. In Rhenen kruiste ik een fietstour van Driebergse Fietsclub voor ik de brug over ging. Aan de andere kant op de dijk was het erg druk met wandelaars,fietsers, auto’s en motoren, maar ik trachte met de steeds wisselende wind toch mijn tempo te houden; soms moest ik 29,.km/h toestaan, maar ik kon blijven rouleren. Zo rond 65 km begonnen mijn benen zich te melden. Het werd steeds moeilijker hen naar de achtergrond te verbannen. Ik was dan ook erg stijf bij de beklimming van de brug bij Heteren. Het Italiaanse pad kreeg ik niet cadeau, maar ik kon ongeveer 16 km/h blijven rijden ondanks protest van mijn benen. Ik begon ze af te schrijven, maar in Oosterbeek kon ik bij een groepje wielrenners aansluiten, dacht ik, maar het werd erop en erover. Dit gaf me weer wat moed om door te zetten. Bij de klim langs Burgers Zoo voelde ik dat mijn linker cranck wat speling kreeg. Ik heb deze weer aangedraaid en ben doorgereden richting Terlet, maar bij de afslag richting Schaarsbergen moest ik weer van de fiets om mijn cranck aan te draaien. Ik besloot daarom om het fietspad naar Eerbeek te nemen, zodat ik na 120 km weer thuis was. Mijn gemiddelde snelheid was uiteindelijk 28.3 km, maar ik had dit zeker niet kunnen houden als ik 150 km had gereden, want mijn benen waren bij thuiskomst echt slecht. Mijn cranck lijkt gerepareerd, maar voor komende zaterdag ben ik toch wat huiverig voor de afstand van 150 km en de vele beklimmingen die we moeten trotseren. We zullen zien. Tot zaterdag. Roel Simonis
2033010cookie-checkBeste Clu