Beste Bello-leden, In de winter van 1987, bitterkoud, veel wind, schaatsten we in de Weerribben en omgeving Giethoorn en werden we achterhaald door twee schaatsers, later bleken het vader en zoon. Wij sloten aan en in een behoorlijk tempo werd ca. een half uur doorgereden, waarna in de luwte van een bebouwing even werd gestopt. Aan de oudste van de twee vroeg ik hoe oud hij was en dat bleek 65 jaar. Zelf was ik op toen 52 jaar en het vooruitzicht misschien nog 13 jaar door te kunnen gaan leek aantrekkelijk en ik hoopte dat ook te kunnen bereiken. Natuurlijk was 1989 voor mij een rampjaar met een langdurige longinfectie en 2 keer een longembolie, maar uiteindelijk kon de weg naar herstel in de loop van 1990 weer worden ingeslagen en heb ik aan vele toertochten (van 100 tot 200 km) op de fiets, zoals 2 keer de elfstedentocht(onder de vleugels van de ‘DOF-groep’) mee kunnen doen. Op de schaats in 1983 200 km op de Weisensee en in 1997 in Friesland de elfstedentocht op de schaats, samen met Bert, Wiebe en mijn zoon Marius. In 2000 werd ik 65 jaar en hebben we dat met de gehele Club Bello uitvoerig gevierd in ons clubhuis ‘La Hestrale’, van waaruit 3 dagen werd gefietst in de omgeving. 2001 was een jaar met heel veel longinfecties en op 4 januari 2002 kreeg ik een hartinfarct, waarna ik in april werd gedotterd. In augustus heb ik toen de training weer hervat en tijdens het 15-jarig jubileum van Club Bello was ik weer zover dat ik de tocht op de mountainbike kon uitzetten en mee kon doen. Daarna ging het weer mis met in 2004 een Pancreatitus en daarna een galblaasoperatie, maar ook dat heb ik overleefd en na veel onderzoek en veel gedonder met te veel medicijnen in maart 2005 weer begonnen met de training. Afgelopen zondag heb ik moeten concluderen dat mijn lichaam te veel heeft geleden van alle kwalen om nog enig duurwerk aan het sporten te kunnen toevoegen en ook speelt mijn leeftijd natuurlijk mee, reden waarom ik op mijn 70e verjaardag heb moeten besluiten om definitief te stoppen met sporten. Jammer, maar ouder worden betekent steeds weer ‘afscheid nemen’, een natuurlijk proces. Toch is en blijft dat moeilijk, maar ik heb in mijn leven geleerd om knopen door te hakken, dus mijn besluit is definitief hetgeen betekent dat al mijn fietsspullen worden opgeruimd. Het is voor 90% zeker dat dit ook voor het schaatsen zal gelden, in oktober zie ik het wel. Al met al heb ik het toch min of meer 5 jaar langer volgehouden dan gedacht en spijt het me dat ik mijn fietskameraden in de steek moet laten, met name Fred die me altijd enorm heeft gesteund en waaraan ik heb gevraagd om de coordinatie van de C-groep, in overleg met Ab en Meeuwis, op zich te nemen. Drie gescheiden groepen in Club Bello is de beste waarborg om zo lang mogelijk verantwoord te kunnen blijven sporten, dat is mijn mening. Op de racefiets of op de mountainbike ziet niemand mij meer terug, das war einmal ! Iedereen bedankt voor de vele hedonistische en sportieve uren met elkaar doorgebracht, echt onvergetelijk en het inlijsten waard. Alle Bello-leden wens ik nog jaren hetzelfde plezier met fietsen en schaatsen dat ik er jaren aan heb mogen beleven, ik zal regelmatig aan jullie denken wanneer jullie weer voor een of andere tocht vertrekken. De Bello-side lees ik regelmatig, mooie verslagen. Groeten, Marius.
2033820cookie-checkBeste Bell