Zeven Bello’ers op bedevaart. Kan het mooier? Organisator Ferry had gisteren een fantastische tocht uitgezocht: Klimmen-Banneux-Klimmen, 133 km met 2000 hoogtemeters. De voorbereiding en organisatie waren perfect en het weer werkte ook nog een “beetje” mee. Ferry, Coen, Fred (zonder de gevallen Rijck), Frank, Arre, Rocus en Willem hebben genoten van een heerlijke dag in de Limburgse en Belgische heuvels met als hoogtepunt de bedevaart in Banneux. Ferry had drie tweepersoonskamers geregeld in Motel de Heek aan de Klimmense kant van Valkenburg a/d Geul (ca 2,5 km naar de start toe). Prima arrangement met mogelijkheid tot douchen achteraf. Ontbijt keurig geregeld om 06:30, zodat we tijdig konden starten. Frank kwam nog op het laatste moment aanrijden en kon gelijk op de fiets stappen om mee naar de start te fietsen. De tocht is lang niet zo massaal als bijvoorbeeld de Amstel-Gold-Race; wat het dus ook extra aantrekkelijk maakt. Bij de start om 07:40 was het al een heerlijk temperatuurtje. Onderweg hele mooie vergezichten en prachtige weggetjes en dito beklimmingen. Tot aan Banneux volgden 8 beklimmingen waarvan de helft serieus te nemen valt (3 tot 5 kilometer lang). De klim naar Banneux is wel de fraaiste voor de pauze. Banneux is een vriendelijk plaatsje dat nogal gedomineerd wordt door de Bedevaartskerk. Wij namen eerst koffie met vlaai (de vlaaien worden hier verdeeld in drieën en geserveerd op een ontbijtbord met mes, vork en servetje) aan de rand van een groot bussenparkeerterrein (door Fred oneerbiedig “de Airstrip” genoemd). Wij kozen voor appel, abrikoos, rabarber en mokka. Na twee koppen koffie togen ook wij ter bedevaart. Speciaal voor de Pyreneeën hebben wij enkele kaarsjes opgestoken en de wens geuit, dat wij allen gezond weer terug zouden keren (na een succesvolle tocht door de Pyreneeën) in Nederland. Na het sacrale deel en een lekkere afdaling konden wij onmiddellijk aan de bak voor dé klim van de dag: de klim naar Cornesse. De gehele terugweg bestond uit 12 klimmetjes; waarvan ook nu weer de helft serieuze klimmen. Na een kleine zes uur op de fiets arriveerden wij om ca half drie weer in Klimmen en konden we aan de drank (koffie, bier limonade) en de douche. Daarna in de auto (met de live ontknoping van de voetbalcompetitie en Amstel-Gold op de radio. Iets na zessen arriveerde onze auto (chauffeur Rocus en passagiers Arre, Coen en Willem) weer in Rheden. Evaluatie: De tochten van de laatste tijd staan overduidelijk in het teken van de Pyreneeën. We meten ons met elkaar en kijken hoe we er zelf voorstaan. Gaan we het redden zoveel dagen achter elkaar met meer dan 100 kilometer en meer dan 2500 hoogtemeters per dag? Ik heb het idee, dat niemand nog echt tevreden is met zijn huidige conditie. Frank reed gisteren niet, zoals in de bergen gebruikelijk, voorop maar ergens in het midden. Ferry kreeg het na 90 kilometer moeilijk. Willem was niet tevreden omdat hij tijdens de steilere klimmen steeds weer door Ferry en Coen uit het wiel gereden werd. Fred ondervond dat in het eerste gedeelte in het wiel blijven alleen mogelijk was bij een hartslag boven de 160. Rocus moest voor de pauze soms behoorlijk afzien (of kwam dat door het gebrek aan een goede nachtrust door het gesnurk van kamergenoot Fred). Coen kon niet van Ferry overnemen in de serieuzere beklimmingen en Arre meende dat hij in het eerste gedeelte niet voluit mocht gaan om tot het einde mee te kunnen komen. Toch heb ik hem een aantal keren tijdens een klim voorbij zien sprinten. Waar wij het echter allemaal geheel mee eens waren: dit is een tocht voor herhaling: prachtig landschap, serieus qua hoogtemeters, zeer goed uitgepijlt, prachtig weer en kompleet met bedevaart.
2030980cookie-checkZeven Bell