Alle Bello ’s vragen zich natuurlijk af: ”hoe staat de vlag er bij?” Nou beste Bello ‘s, het antwoord kan kort en krachtig zijn: teleurgesteld en ontheemd. Ik stond zo trots te wapperen in Bayonne ter begroeting van de binnenstromende renners. Zelfs vendelzwaaien viel mij ten deel wat filmisch werd vereeuwigd. Het leek een geweldige week voor mij te worden. Echter, na een kommervolle nacht in de buitenlucht, waarin ontvreemding op de loer lag, kwam ik op de dag van de eerste etappe al in de bezemwagen terecht. De dagen daarna werd geen beroep meer op mijn diensten gedaan. Erger nog, er werd zelfs niet meer naar mij omgekeken noch over mij gesproken. Mijn plek was en bleef de bezemwagen en geen enkele renner bracht het op om mij gedurende kortere of langere tijd gezelschap te houden. Leuk hoor al die goed getrainde fietsers die de tocht probleemloos volbrachten maar een probleempje hier en daar had het voor mij gezelliger gemaakt. Alle deelnemers aan de Pyreneeëntocht waren na afloop enthousiast maar ik ben met een kater blijven zitten. Niets te doen en geen aandacht. Ik was blij weer naar Nederland te gaan. Maar zelfs dat heeft geen verbetering gebracht in de malaise. Mijn fiduciaire eigenaar laat mij zelfs in de steek. Ik hoor niets van hem. Ik sta in een hoekje van een garage bij een Bello-oosterling weg te kwijnen. Daar hebben ze vaste symbolen en dus verblijf ik liever in Bello-West gelederen waar ze meer op mij aangewezen zijn. En tot overmaat van ramp moet ik de status van vast actief nu delen met een voorraad hout, fietsklemmen, borden en bestek e.d. Kortom de euforie van de Pyreneeëntocht wordt niet door iedereen gedeeld. Groeten van de vlag.
2030730cookie-checkAlle Bello