Het was zondag(“moederdag?”) erg rustig bij de Spar. Alleen Wim, Pieter Wiebe en ik waren om 9 uur present. Wiebe stelde voor voor de wind te starten. De koers werd gericht op de Baluwe kamer in Rhenen aan de voet van de Grebbenberg. En inderdaad met een lekker rugwindje toerden we door Ellecom, Rheden en Arnhem. Het tempo lag juist boven de 30 km/h. Hierin kwam verandering toen Pieter en Willem zich ter hoogte van het Gelredome op kop zetten en over de dijk naar Driel een straf tempo begonnen te rijden. Mijn revalidatie is de afgelopen weken heel goed verlopen en gestaag stijgt mijn conditie. Zo achter de rug van Willem in de zon met een tempo rond de 36 km/h kreeg ik een “oud gevoel”: zo iets van dit moet toch harder kunnen!? Dus besloot ik vlak voor Heteren om een kleine demarrage te wagen. En ja hoor mooi uit de wind achter hun rug kon ik weg “spuiten”. Met een oog op mijn hartslagmeter en het andere op mijn snelheidsmetertje vloog ik over de dijk. Heerlijk om het getal 50 weer eens te zien en te voelen; hoewel na enige tijd protesteerden de benen en steeg de hartslag naar de grens die ik mezelf heb gesteld. Dus hield ik mijn benen stil en daar kwam Wim en later Wiebe en tenslotte Pieter, zodat we weer samen richting de koffie toerden. Na de koffie wind tegen maar heerlijk weer: terug over Wolfheeze, Papendal,Schaarsbergen en de Posbank. Thuis had ik iets meer dan 100 km gereden en ons gemiddelde lag juist boven de 30. Heerlijk.
2030100cookie-checkHet was zo