Pieter heeft alles tot in de puntjes geregeld. Een detail draaiboek, inclusief vervoersplan, heeft hij opgesteld. Zelfs de weersverwachting wordt op de dag van vertrek nog beter. Maar dat was iets dat nog zou veranderen. Vrijdagochtend 19 november om half elf vertrekken we naar Lauwersoog. Ik haal Rocus op en na een ritje van iets meer dan twee uur in de auto,treffen we ruim op tijd aan de rand van Nederland Aart, Bauke, Pieter en Wiebe.  De bagage en fietsen gaan de veerboot op en snel gaat het fietserslatijn over tafel. De herinneringen aan eerdere jaren worden natuurlijk opgehaald en gaan mee naar het appartement. Zelfs de tassen worden voor ons naar het appartement gebracht.

Een eerste korte verkennende rit over het eiland en daarna voor het diner naar van der Werff. Het bekende hotel-restaurant, dat altijd vol zit en er voor een hotelovernachting een jaar vooraf moet worden gereserveerd. Een bijzonder compleet diner en gezellige avond vervolmaakten de eerste etappe van het Weekeinde Schiermonnikoog.

 

Zaterdagochtend: regen en we besluiten even af te wachten tot het droog is. De buienradar geeft inmiddels wel een ander beeld: alleen boven de wadden hangt een grote bui die heel langzaam beweegt. De kranten worden bestudeerd en het is wel een komische aanblik om 6 mannen in fietskleding de kranten te zien lezen. Uiteindelijk wordt het droog en gaan we op pad. Er zijn zelfs twee oer Bello-bikes, de Gazelle’s, meegegaan naar het eiland. De tocht naar het oostelijke puntje van het eiland is mooi, over het zware strand. Bijna het hele stuk kunnen we op het strand blijven, maar een enkele doorwading is nodig. Daarbij plonzen we zonder watervrees door het zilte nat, in de wetenschap dat er straks een frisse douche voor de fietsen zal zijn. Vanuit de zee worden we van dichtbij gadegeslagen door een paar zeehonden. Een paar grijze en gewone zeehonden volgens ons een stukje. Geen andere mensen komen we tegen. We eten de meegebrachte boterhammen en krentenbollen op het strand. Het is fris en niet te lang staan we stil voor de lunch.

Op de rit terug gaan we weer over het strand en daar valt de eerste lekke band van het weekeinde: Meindert rijdt midden op het strand de achterband plat. De band wisselen heeft wat voeten in de aarde, maar vele handen helpen.

Dan koffie bij het strandpaviljoen De Marlijn, waar we ook het zout van de fietsen spoelen.

Inmiddels valt de regen onafgebroken en besluiten we terug te gaan naar Vitamaris om te zwemmen en de sauna te bezoeken.

’s Avonds naar restaurant “De Ware Jakob”geen Italiaans restaurant, maar wel pizza’s op de menukaart. Vleesch en Visch pizza’s en enkele lammetjes in een stoofpot worden verorberd door de hongerige fietsers. We zijn om half elf weer in het appartement en blijven op de hoogte van de actualiteiten en voetbalwedstrijden. Op tijd naar bed, want morgen de laatste etappe op het eiland.

Vroeg in de ochtend wekt de gastheer ons allen met een vrolijke roep dat het ontbijt staat geserveerd. Na een rijke maaltijd springen we op de fietsen.

We beklimmen het pad naar de Wassermann, een betrekkelijk gave, ruim 27 meter lange bunker langs de Prins Bernhardweg. Vanaf deze bunker kun je een prachtig uitzicht hebben over het eiland, de Noordzee en de Waddenzee. Maar vandaag niet. Het is zwaar bewolkt.

 

De grote bunker maakte deel uit van de Atlantikwall, een verdedigingslinie langs de kusten van Noorwegen, Denemarken, Duitsland, Nederland, België en Frankrijk. De Atlantikwall is door de nazi’s gebouwd in de periode 1941-1945 om landing van geallieerde troepen te voorkomen.

 

Verstilling vinden we op Begraafplaats Vredenhof ( zie: http://www.dodenakkers.nl/oorlog/begraafplaatsen/31-vredenhof.html ). We stappen af en lopen over de begraafplaats. Bouke leert ons ondertussen over waterpassen en hoogtelijnen.

 We rijden een stuk lang het strand, nu onder de duinen door, omdat de wind stevig is en we daar een beetje uit de wind kunnen rijden.

Vandaag is Bouke de lekrijder, zelfs tot twee maal toe. Op de duinpaden liggen, naast houtsnippers, ook doorntakken van de duinrozen. De banden kunnen daar niet tegen.

Via de Berkenplas waar we de fietsen schoonreden door het zoete water terug naar Vitamaris. Een wandeling of zwembad en sauna werkt verkwikkend en vier uur rijden we naar de veerhaven, om uiteindelijk de boot van half vijf naar Lauwersoog te nemen.

Het was een geweldig weekeinde, het weer kon beter, maar de organisatie en gezelschap waren geweldig. Pieter, alle hulde voor dit onvergetelijke avontuur en alle andere Bello’s bedankt!

 
2028160cookie-checkPieter h