Indachtig de redenering en redevoering van gisteravond inzake ‘clubverslagen’, bij deze. Ik ben bij de koffie ingeloot,….
Op zondagmorgen, met een uur teveel nachtrust, sta ik na een rondje Elsberg bij de Spar. Niet dat ik iemand verwacht, maar je weet maar nooit. Niemand dus. Geprezen mijn meervoudige persoonlijkheid: Gedrieen gaan we richting de Posbank; Reinier, Coenraad en Lambert.  En zoals altijd onstaat een levendige discussie waar naar toe te gaan, hoe lang en hoe intens we vandaag gaan fietsen. Geruststellende gedachte is dat Coen altijd wint: Coens Klmtoer, 84 km op en af over de Posbank. Geen Ferry om me mee te meten, dan maar de vaart erin houden; proberen de 24 km p/u vast te houden als ik de Elsberg op ga, 22 naar de Lappedeken, 16 Bovenlangs, 16 op de Schietbergseweg, 22 Snippeldaalsewg.  De competitie ga ik aan met mijn persoonlijke metgezellen. Interne discussies zijn niet van de lucht: Van "man sloof je niet zo uit, doe rustig aan" tot " kom op, je kunt het, hou vast!". Ik moet tijdens de afdalingen denken aan Eric. Het gaat niet alleen om ‘door de bocht te kijken’, maar de houding is ook van belang: strak sturen, vol zelfvertrouwen, van je af sturen. De (management) metaforen dringen zich op.
Ik kom Roel met Dirk nog tegen. En Arre blijkt me gespot te hebben tijdens zijn wandeling om de nachtdienst van zich af te schudden. Al met al 12.00 uur weer terug. Heerlijk om weer eens Coens klimtoer te rijden. Niet alleen Veluwerijders mijden de Posbank, ook de Belloos kunnen er wat van En onze achtertuin is nu zo mooi,….
2027520cookie-checkIndachtig