Een aantal Belloos zijn verhinderd op de slotrit, dus melden ze zich bij de Spar voor de bijna slotrit. Bello brengt dit keer dan ook een heus elftal op de weg, namelijk Wiebe, Ferry, Ton, Roel, Coen, Willem, Pieter, Arre, Rocus, Maarten en Meindert. Een elftal dat, net als in het voetbal, en aantal mooie hoogtepunten voorbracht en het dieptepunt van het seizoen, het gedrag van twee hooligans uit Ellecom.
De pauzeplek wordt gekozen op basis van de verwachting omtrent schone wegen, geen modder en niet te veel bladeren op de weg: Hoch Elten dus. Voordat het zover is, moet eerst een lekke band worden verholpen, Ferry rijdt nog voor de overweg in Dieren lek. Een groepskarweitje.
Met de bladeren valt het mee, met de modder niet. Enkele fietsers zijn hun spatbord vergeten, hetgeen de eerste vijftien kilometer leidt tot veel opspattend troep en bij thuiskomst een mountainbike-uiterlijk. Via Loil, Nieuw-Dijk, Loerbeek en Beek bereiken we Peeske, het eerste Hoogtepunt, waar een eervolle vierde plaats voor mij is weggelegd. Via Stokkum door naar Hoch Elten, waar Arre voor de klim afscheid van ons neemt. Tien modderige Belloos gaan vol voor de ereplaatsen. In Hoch Elten blijkt de Konditorei besetzt, zodat we doorrijden naar Tolkamer. Maarten laat ons nog even schrikken, zijn stalen fiets blijkt te zwaar voor een plasje water zodat hij wegglijdt. Tot ons aller opluchting is alles heel, waarbij het ene deel eerst naar Maarten kijkt en het andere naar de fiets!
In lunchroom Kade 7 zien we de escargots over de Rijn uitstaren.  Wiebe voegt zich schielijk bij hen, zou hij een transfer naar deze mannen overwegen? Later zien we deze mannen lang de route asperges staan te bewonderen; op goed eten zal hij bij deze mannen niets hoeven in te leveren.
Willem meldt dat hij enkele weken geleden is verjaard en ons daarvoor alsnog graag trakteert. Deze geste wordt met een overweldigend Lang zal hij leven beantwoord. Zowel de koffie als taart zijn van goede kwaliteit, een goede keuze van Willem! Veel dank, Willem!, zeggen wij in Amsterdam.
Daarna speecht Wiebe. Coen is het terechte slachtoffer; hij heeft nog geen groene ventieldopjes uit de voorraad van Fred mogen ontvangen. Nu blijkt dat de NTFU GOUDEN dopjes heeft vervaardigd voor de wildste toerfietsers en Coen daarvoor terecht blijkt te zijn geselecteerd (links over de rotonde, wildplassen etc). Opnieuw klinkt applaus, dit keer voor Wiebe. Coen lacht als een boer met plaspijn.
Na de pauze loopt de route via De Bijland en Pannerden langs het gelijknamige kanaal richting Westervoort. Bello gaat uit zijn dak, langzaam aan valt de groep van tien uit elkaar, waarbij sommigen kiezen voor het uitzicht, anderen conditie te kort komen (harder dan 42 km per uur lukt echt niet) en een enkeling het te roekeloos rijden vindt. Net na de A12-brug bij Velp wordt verzameld. Daar laten twee Bello’s zich van hun slechtste kant zien, eentje staat om dit gedrag bekend, maar de ander? De heren rijden gezamenlijk door naar huis en wachten niet op de andere Belloos. Een nieuw fenomeen in ons peloton? De bewoordingen voor deze actie van die twee heren waren niet mals. Een mooie bijna slotrit werd aldus met de nodige consternatie afgesloten. Er is voor beide heren gelukkig ruimte voor 1 herkansing, volgende week in de slotrit naar Vorden. 
2025530cookie-checkEen aantal