Een dagje met ‘de Belloos’

Op uitnodiging van Meindert mochten Frida v/d Sluis en ik ervaren hoe het is om een dagje mee te fietsen met de ‘Belloos’.
Meindert had aangegeven dat de Belloos om 09:00 uur zouden vertrekken vanaf de Spar. We arriveerden om 2 minuten over 9. Te laat dus!
Naar ik later die ochtend begreep hechten de Belloos geen waarde aan statuten en reglementen. Te laat komen bij vertrek is echter ‘not done’. Gelukkig werd het ons deze keer niet kwalijk genomen.

Na kennis met elkaar te hebben gemaakt vertrokken we met z’n tienen voor een schitterende tocht door de bossen van de Veluwezoom.

Al snel bleek dat er een sprake was van een duidelijke rolverdeling binnen de groep. Ruud was de kopman en Willem was de betrouwbare sluitpost die op zeer toegewijde manier de Belloos bij elkaar hield.

Voor mij was het pas de 6e keer dat ik op een mountainbike in het bos fietste. Dit was al snel te merken want het parcours kende, voor mij althans, een hoog gehalte aan technische uitdagingen. In het begin waren de paden nog redelijk hard en goed begaanbaar. In de aanloop naar de Posbank echter werd de route steeds modderige en smaller. Ja, en als je dan denkt dat het je steeds beter afgaat, gebeurt het onvermijdelijke: languit in de modder! Hoogmoed komt hier letterlijk voor de val! Ik kreeg steeds meer respect voor de anderen die gewoon overeind bleven. Ook Frida hield zich uitstekend staande tussen al die kerels. Petje (helm) af voor deze meid!

Om half 11 stopten we voor een bakkie in de kantine van Tennisvereniging Beekhuizen. Tijdens de koffie wou ik van Wiebe toch eens weten hoe ‘de Belloos’ als groep is gevormd. Ik associeerde in eerste instantie de naam met die van het zalencentrum ‘Bello’ in Hall. Helemaal fout!!

Leuk te horen dat de club Bello als fietsclub is ontstaan uit een schaatsclub die zich verbonden voelt met de stoomtram die nu in Bergen staat. ‘Bello uut Twello’ speelde ook nog een rol in het ontstaan van de naam maar hoe dát nu precies zat is me ontschoten.

Na dit verhaal kwam er ineens een dobbelsteen op tafel en moest iedereen een worp doen. Ik had geen idee wat hiervan de bedoeling was maar had zo’n voorgevoel dat iemand van de groep wel eens de Sjaak zou kunnen worden. En…. dat ik maar zo een van de gegadigden was. En ja hoor, de hoogste worp voor mij en dus de opdracht om dit stukje te schrijven. Was waarschijnlijk sowieso de Sjaak, ook zonder dobbelsteen J 

Om 11 uur was het weer tijd om de tocht voort te zetten dus zamelde Wiebe geld in om de koffie met gebak af te kunnen rekenen. Na zorgvuldig narekenen van het totaal ontvangen bedrag kwam Wiebe erachter dat iemand nog niet had betaald. Na een grondig intern onderzoek bleek dat Willem  op onnavolgbare wijze een wisseltruc had toegepast. Althans, dat dacht hij. Helaas werd de truc ontdekt en moest ook Willem in de buidel tasten. Nog even oefenen Willem J

Nadat aan de betalingsverplichting was voldaan togen we richting het Rozendaalse Veld. Vanwege het mooie weer wemelde het van de loslopende honden. Ruud manoeuvreerde zich echter stoïcijns tussen de honden door, wij erachter aan. Totdat een van de honden het uithoudingsvermogen van Ruud wilde testen en achter hem aan rende. Je zou verwachten dat Ruud zou stoppen om de hond tot kalmte te manen en de baas en bazin de gelegenheid te geven hun hond te kunnen aanlijnen. Niets van dat al. Hij bleef maar doorrijden. Uiteindelijk kreeg hij in de gaten dat doorrijden niet de oplossing was en stopte toch maar.  De inmiddels wanhopige baas en bazin waren weer gerust gesteld.

Nadat we het Rozendaalse Veld achter ons hadden gelaten werd het laatste gedeelte van de route voornamelijk op (ver-)harde paden afgelegd. Wel zo prettig eigenlijk.

Op de lange juffer aangekomen splitste de groep zich. Frida, Meindert, Ruud en ikzelf fietsten naar het clubgebouw van de scouting voor de receptie van de Veluwerijders. De overigen fietsten door naar huis.

Einde van een schitterende en gezellige tocht. Bedankt allemaal dat ik een dagje met jullie heb mogen meefietsen.

Nog heel veel (fiets-)plezier gewenst.

Groeten,

Wilmar van Scharrenburg 

 
2025380cookie-checkEen dagj