Voor de enige deelnemer aan een geagendeerde Bellorit geeft de virtuele dobbelsteen uiteraard 6 ogen. Vandaar een verslag van een solist, die in zijn eentje de Amstelgoldrace heeft moeten volbrengen. Het was even wennen, maar het is volbracht! Nadat de belloisten afhaakten, zag ook het thuisfront af van enige geestelijke ondersteuning: geen zin om de hele dag te moeten wachten, een of ander studentenhockeytoernooi en geen tijd. Voor straf moeten ze vanmiddag de 20 filmpjes uitzitten die de AGR-organisatie op haar website heeft gezet van mijn geweldige prestaties op onder meer de Eyserbosweg en de Keutenberg. Het laatste filmpje is het mooist: de omroeper schalt mijn naam als ik over de finish rijd. Alleen al dit moment is de hele onderneming meer dan waard geweest.
Vrijdagmiddag ben ik rond een uur of vier in Valkenburg om in een gezellige drukte mijn startpakket in ontvangst te nemen. Staat bij de vraagbalie ineens Steven Rooks himself naast me. Na een rondje door het dorp en een inspectie van de het begin van de Cauberg, ben ik op zoek gegaan naar de parkeerplaats in Sibbe. Dit om de volgende dag op soepele wijze de auto kwijt te kunnen. Daarna door naar Kerkrade waar Abdij Rolduc op mij wacht, een tip van een Veluwerijder. Via booking.com is een eenpersoonskamer voor een koopje te krijgen; inclusief ontbijt maar met een gedeelde douche. In Brasserie De Kanunnik werk ik een stooppotje kalfsvlees en twee bellen rosé naar binnen zodat de nachtrust snel komt. Om 5.45 uur als eerste onder de douche zodat de anderen last hebben van mijn deling en om 6.30 uur stipt op tijd voor de opening van het ontbijt (in de Grote Eetzaal) waar alles in gereed is gebracht met uitzondering van de broodjes. De bakker is vergeten dat hij eerder langs moest komen. Dankzij alle verdere voorbereidingen rijd ik uiteindelijk toch om 8 uur op mijn fiets richting Polfermolen waar dankzij enkele auto’s de inrit deels is geblokkeerd. Door de opkomst van de fietsers, honderden tegelijk, zijn de auto’s niet meer weg te krijgen. Daarna beginnen de 150 kilometers die volgens de routebeschrijving er 143 zijn en uiteindelijk op mijn meter stoppen bij 139. Alles gaat goed tot de Camerig. Daar probeer ik het kleine blad voor, maar dat gaat zo slecht dat mederijders commentaar geven en de schrik mij om het hart slaat: de echte bergen moeten nog komen. De Kruisberg wordt met angst en beven gestart, maar ik heb geluk. Het aller lichtste verzet blijkt het goed te doen. Bijna fluitend kom ik boven.
Jammer is dat de Gulpenerberg wordt overgeslagen en ook het rondje Teuven is verdwenen. Daar staat tegenover dat de Fromberg onderdeel is van alle routes maar na een kleine lus daarna alleen de 150 en 250 km naar de Keutenberg worden geleid. Op de filmpjes is te zien dat ik mijn eentje deze berg aanval. Om 14.15 uur rijd ik in een prettig zonnetje over de finish in Berg en Terblijt. Om 17.00 uur begint dan in Eerbeek eindelijk het familiale paasweekend.
(Voor de liefhebber, vul op genoemde site mijn naam en Eerbeek in en een en ander is te bewonderen). 
2025190cookie-checkVoor de en