Mijn eerste ballotage rit met Bello.

Kennismaking met Arne en Maarten. Jan kende ik al en Pieter helemaal. Doel was om de buien voor te blijven en precies te gaan koffiedrinken als de buien over ons heen zouden trekken. Dat hield in dat Teuge de koffielocatie zou worden en daar via het kanaal en Apeldoorn redelijk recht toe recht aan op werd gekoerst. Maarten was effe iets later bij de Spar, in korte broek, dat wel. Gewaagd hoor met deze temperatuur. Ik dacht, dat wordt knallen om warm te worden en blijven. Al snel werd me duidelijk dat in het kielzog van Jan het goed toeven is. Zelf fietste ik wat achteraan en op gepaste afstand. Dat groepsgekrioel is niet zo aan mij besteed. Stel je voor dat je in het achterwiel van Jan zit terwijl hij in Apeldoorn zijn velgen even van de verf ontdoet door 10 meter langs een stoeprandje te schrapen. Nog geen 3 kilometer verder probeert Pieter de kop over te nemen van Maarten door met de ellenbogen te werken en een schouderduw toe te passen. Maarten nam hierbij het initiatief om een klein stukje of the road te fietsen. Iets wat later op de dag nog een paar keer zou voorkomen maar dan als bewust onderdeel van de route. Tijdens de welverdiende koffie, per slot van rekening werd het tempo opgeschroefd naar 35 a 38 km/u, kwam mijn hartslag weer wat op ritme en zat ie niet meer in de keel maar langzaam weer op de plek waar ik gewend ben dat ie zit. Ook mijn ademhaling kwam hierdoor wat op ritme. Tijdens de discussie of er een Tesla gekocht moest worden of een heus vliegtuig keek ik slurpend aan een bak hete koffie door de beregende ramen naar de opstijgende vliegtuigjes. Volgens mij zijn we iets te vroeg aan de koffie gegaan bedacht ik me toen. Het was gestopt met zachtjes druppelen, net toen wij de rekening bij elkaar aan het schrapen waren. De dobbelsteen werd gegooid en Maarten moest blijkbaar iets gaan schrijven voor de website. Traditie. Ik dacht, laat ik dat als gast ook maar een keer doen. Het was koud en nat toen we weer het zadel beklommen. Via Deventer en de dijk op weg naar Brummen. Met een gemiddelde van rond de 34 verliep dit gestaag, al moet gezegd dat mijn lenzen zowat uit spoelden en je in de bochten zelfs zonder te remmen regelmatig weg gleed. Pieter leidde ons uiteindelijk nog over een slingerend bospaadje waarna Arne zoiets had van “ hoezo samen uit, samen thuis” ik ga gewoon links af. Het laatste stukje hebben we lekker uit gefietst. Het voorstel om nog even wat te klimmen via de schaapsallee werd niet opgepakt. De opbrengst, een uiteindelijke kilometerstand van 83 en een kennismaking met 4 van de Pyreneeën renners. Op naar ee nvolgende keer.

 

Henk

2022370cookie-checkVerslag 29 april 2018