Het leek een leuk idee: een gezamenlijke zware work-out in Richmond, Virginia. De route is een replica van het UCI wereldkampioenschap in 2015, waar Peter Sagan na een verpletterende aanval op 23rd street het wereldkampioenschap won. De route is aanvankelijk vlak, maar later komen er een paar pittige beklimmingen met kasseien.

De geplande work-out heet Jon’s mix en Jon bleek een sadist, want het begint  met korte zware intervallen (tot 560 Watt), en eindigt met een paar langere stukken van net onder ieders gemiddelde vermogen. Een uur lijden. Mathieu van der Poel niveau, zeg maar. Of bijna.

Maar helaas, alles ging mis. Willem kreeg pas na vele vergeefse pogingen eindelijk toegang tot onze digitale wereld. Roel kon aanvankelijk het trainingsprogramma niet vinden. Daarna werd hij weer afgeleid door een – helaas slechts virtuele – joggende strakke jonge dame. Dat was kennelijk zo’n indringende ervaring dat hij daarna het trainingsschema kwijt was.

Ikzelf bleek toen ik wilde opstappen een lekke band te hebben, en dat terwijl mijn trainingsfiets geen wielen, laat staan banden heeft! Mijn kickr bike staat echter op een zogenaamde rocker plate (ga ik hier niet uitleggen, geïnteresseerden kunnen het googelen) voorzien van verende kruiwagenbandjes, en één daarvan liep dus leeg.  Vervanging en oppompen kostte kostbare minuten. De jongens waren er natuurlijk al vandoor.

Toen we uiteindelijk allemaal toch weer min of meer bij elkaar aan het fietsen waren, bleek Willem niet gelezen en begrepen te hebben dat sprake was van een gezamenlijke training, met gefixeerde wattages. Hij fladderde dus ongecontroleerd rond. Ook bij mij ging er opnieuw van allerlei mis, zodat ik Roel en Willem al snel uit het oog verloor. De bedoeling was om een uur samen te fietsen, maar, door een  foutje van de organisator, hielden de anderen het na een dik half uur voor gezien, terwijl ikzelf braaf doorging en het trainingsuur volmaakte. Het viel me zwaar. Je leest veel over bijwerkingen van Astra Zeneca. Zou een drukkend effect op de prestaties van de beenspieren er ook een zijn?

Als gezegd, veel ging er ditmaal mis. Misschien zijn er hogere machten in het spel, die vinden dat het nu wel eens tijd wordt voor buiten fietsen. Maar ja, buiten is het nog koud en het gezelschap van Roel en Willem is me veel waard en niet zo makkelijk vanuit het westen IRL (game jargon voor: in real life) te organiseren.

Willem vond het achteraf overigens niet erg dat het wat ditmaal wat korter duurde; zo kon hij zich geestelijk op zijn Prik morgen voorbereiden. Dan is ons virtuele groepje bejaarden volgende week in elk geval gevaccineerd en klaar voor de zomer. Nu nog die reisbeperkingen eraf en dan op naar de echte bergen. Maar ik sluit niet uit dat we volgende week vrijdag toch weer om vier uur ‘s middags onze respectievelijke paincaves opzoeken om samen een tochtje te rijden.

2047490cookie-checkVrijdagmiddagrit nr 12 Bello-Zwift