Middels een telefoontje van Rocus medio achterliggende week,  werd schrijver dezes gevraagd om toch maar eens weer ( of misschien: nog ? )  een ritje met de Bello ’s mee te fietsen op zondag. Ferry, onze routemeester, zou dan zorgen voor een grotendeels vlak parcours. Corona verhinderingen zijn na alle vaccinaties niet meer zo van belang en het leek erop dat het weer er zich prima voor zou lenen. Via een mededeling op de groepsapp zou worden getracht een peloton op de been te brengen. Na covid 19 een doorstart van de Bello ‘s dus.

En hoewel ik de zondagen met solo ritjes aardig doorkom, is zo ’n uitnodiging te mooi om je erdoor te laten afschrikken. En dat was na de verslagen waarin melding werd gemaakt dat o.a. Frank, Maarten en Pieter nietsontziend tekeer gingen, wel een beetje het geval. Ik wil graag heelhuids thuiskomen en de groep niet ophouden. De verzekering dat er op een aangepaste snelheid zou worden gefietst nam ik maar met een korreltje zout. Leer mij de Bello ’s kennen. Wel nam ik contact op met Meindert met de vraag om ook mee te fietsen. Eventueel, zo was mijn gedachte, kunnen we onderweg samen het gezegde  “ beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald “ ten uitvoer brengen. Dus vanmorgen maar de Bello-outfit uit de kast getrokken en op naar de Spar.

Daar verzamelde zich gaandeweg een relatief flink aantal Bello ‘s. Willem, Maarten, Pieter, Ferry, Rocus, Meindert en Arre maakte het achttal fietsers compleet. Zowaar een mooi peloton.

De koffiestop was door Ferry voorzien bij Huize Bergh in ’s Heerenberg. Om te vermijden om grensoverschrijdend in Duitsland te geraken, fietsten we langs weggetjes waar we in het hele bestaan van Bello nog nooit waren geweest. Niemand verzaakte en dus kon volop worden genoten van het mooie weer, het fietsen in Bello verband na de coronastop en de bijzondere route. Omdat Huize Bergh volgens Ferry haar poorten pas om 10.30 uur opende, was er rekening gehouden met de route – die in grote lijnen verliep via, danwel ons bracht in de buurt van, Rheden, Velp, Westervoort, Zevenaar, Didam en Beek –  en arriveerden wij keurig rond die tijd en met ten naaste bij 55 km. op de teller, op het zonovergoten terras van de uitspanning. De traditie van het dobbelen werd onmiddellijk weer opgepakt en Pieter en schrijver dezes een 6 gooiden. Een mooie kans voor mij om op mij te nemen dit stukje te schrijven.

Het was er druk, o.a. met een grote groep wielrenners uit Westervoort. Het duurde dus even voordat  de koffie met een feestelijke traktatie werd geserveerd. Het feestelijke eraan was het feit dat ik eindelijk mijn 80-ste verjaardag kon vieren door de Bello ’s alsnog te trakteren. Achteraf constateerde Pieter dat er niet was gezongen, maar de anderhalve coronameters en de tafelzetting nodigde daar ook niet toe uit. De tweede kom koffie liet ook weer op zich wachten zodat we pas na ruim een uur eindelijk weer op de fiets zaten. Nu dan linea recta via Zeddam, Wehl en Doesburg op huis aan. Zo tegen één uur zat de tocht er voor iedereen wel op. Met 87 km. op de teller, een rijtijd van ruim 3 uur en een gemiddelde van 27 km. kunnen we terugkijken op een mooie tocht. Voor mij reden om, als er weer eens sprake is van een wat vlakke rit, mij nog een keer te melden bij de Spar.

2047820cookie-checkDoorstart.